13 februari 2010

Kadoelen (bij Barsbeek)

De Zwarte Meer Kadoelen Rondetocht dus. Raar woord, kadoelen. Ik kadoel, jij kadoelt, wij kadoelen. Maar het is dus geen werkwoord. Het is een plaatsnaam en er zijn maar liefst drie plekken in Nederland die zo heten. De naam is afgeleid van 'quaad dolen' (kwaad dolen) en duidt op 'een plek waar het moeilijk toeven is'. Wij waren vanmiddag bij de Overijsselse variant, vlakbij plaatsen met al even fraaie namen als Heetveld en Barsbeek. Ruig volk, denk je dan, maar dat viel erg mee. En het was helemaal niet moeilijk toeven in Kadoelen.
Druk was het er, dat wel. Duizenden schaatsers op een klein stukje van het Zwarte Meer, een van de randmeren. Daar was een rondje uitgezet rond het Vogeleiland. Dat was althans de bedoeling, maar blijkbaar was het ijs te slecht. Want de ronde van acht kilometer (volgens mij waren het er trouwens hooguit zes), bleef tussen wal en eiland. Het leverde fraaie, Hollandse ijstaferelen op. Hulpeloos vallende oude mannen, jankende kinderen, zwierende kerels met skibrillen (klompen langs de kant), kordaat voortprikkende tantetjes, koek en zopie en hamburgers, en gouden medailles voor iedereen. En dat allemaal op een bewolkte middag in Kadoelen.

Geen opmerkingen: