Het was zo’n berichtje dat heel erg naar het nieuwe wielerseizoen deed verlangen: ’Duel Emmen uitgesteld door voedselvergiftiging’. Elf voetballers van FC Emmen werden vorige week opeens ziek. "Waarschijnlijk een bedorven fruitmixje", luidde de officiële verklaring. Trainer Paul Krabbe was volgens deze krant één van de eersten die er buikkrampen van kreeg en een officiële doktersverklaring was opmerkelijk snel voorhanden. Gevolg: wedstrijd tegen MVV afgelast. Als wielerliefhebber weet je dan genoeg: typisch gevalletje van doping. Krijg je met nieuwe trainers die koste wat het kost moeten presteren. Ten einde raad grijpen ze dan naar de pillenpot of naar dubieuze voedingssupplementen.
Ik zag het al helemaal voor me: clubarts slaat groot alarm omdat de maskeringsmiddelen niet werken. "Ze komen de dopingcontrole niet door zaterdag!" Paniek alom, behalve bij no-nonsenseman Krabbe: "Jongens, ik voel de diarree al komen!" Mooie herinneringen aan de Tour de France van 1991 (de intralipid-affaire bij de PDM-ploeg) kwamen naar boven. Dat zou smullen worden met het ene na het andere verhaal over het mysterieuze fruitmixje. "Onzichtbare schimmel op de bananen én wormen in de appels", aldus een ontdane FC Emmen-kok. De volgende dag een woedende reactie van de leverancier: "Ik verkoop geen rot fruit! Ik eis excuses!" Enzovoorts. En over vijftien jaar in de memoires van Krabbe het échte verhaal.
Maar helaas. Niks meer gehoord van dat fruitmixje. Het gaat om een voetbalploeg en niet om wielrenners.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten