k begrijp er niet veel van, laat ik dat vooropstellen. Twaalfhonderd miljard euro verdampt? Fascinerend, maar wat moet ik me erbij voorstellen? Gaat het om geld waar zich ooit mensen voor in het zweet hebben gewerkt? Of hebben die miljarden alleen maar door de lucht gezweefd, ergens tussen banken in en op de beurzen? Of is daar geen verschil tussen? Hoe dan ook, het zijn historische tijden. De kredietcrisis is een gebeurtenis die de wereld ingrijpender zal veranderen dan de val van de Muur in 1989 of de aanslagen van 11 september 2001, zoveel is wel zeker. De Groningse geschiedfilosoof Frank Ankersmit verklaarde in Trouw dat we op de drempel staan van een nieuw tijdperk. Hoe de wereld er uit ziet als we die drempel eenmaal zijn overgestapt, weet niemand.
Ik vind het mateloos fascinerend. We hebben ook de klimaatcrisis, de energiecrisis en de voedselcrisis nog, maar die kunnen we voorlopig voor ons uitschuiven en afwentelen op de verworpenen der aarde. De kredietcrisis breekt echter onmiddellijk in. Het mooie is dat er dankzij al die crises plotseling weer plaats is voor hoop op een betere wereld. Volgens Herman Wijffels (laten we hopen dat die man ooit nog eens premier wordt) zal de nieuwe wereld beter worden. Het voze roofkapitalisme en de ongebreidelde hebzucht zullen uit de financiële sector verdwijnen. Menselijke behoeftes komen weer centraal te staan.
’Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde.’ Dat liedje van vroeger klinkt de laatste tijd steeds vaker in mijn hoofd. Dat het ook gruwelijk fout kan gaan, daar moeten we maar even niet aan denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten