Afscheid

Gistermorgen heb ik mijn Laguna ingeruild en 's middags lag hij al bij de sloop. Ruim twee jaar geleden schreef ik deze column voor Dagblad van het Noorden over mijn trouwe vierwieler. Toen had ik niet durven dromen dat hij het nog twee jaar zou uithouden. Maar hij bracht mij en de mijne de laatste jaren nog naar Zwitserland, Italië, Frankrijk, België, het Sauerland (zie foto) en heel veel andere oorden. Twee weken geleden, hij reed toen al op 'drie benen' zoals mijn garagist zei, waren we nog in Duitsland voor de Tecklenburg Rundfahrt. Maar na ruim 343.000 kilometer was het over. Een ochtendhoestje bleek een lekke cilinder te zijn en de apk zou hij niet meer overleven. Dus besloten we vorige week op zoek te gaan naar een nieuwe auto. Het was alsof Laguna het wist. Donderdagavond begon opeens de stuurbekrachtiging te kreunen. Ik klopte hem nog eens bemoedigend op het dashbord, maar eenmaal thuis heb ik hem liefdevol afgelegd. Ik kwam bij het opruimen nog oude herinneringen tegen: een perskaart van de HEW-classic in Hamburg van jaren geleden, een parkeerkaartje uit Chur van juni 2003, uitgedroogde dropjes, een tee uit de tijd dat ik nog golfde... Toen ik hem vrijdagmorgen bij zijn beul bracht voelde dat niet fijn. Met een zachte, nauw verholen streling van zijn achterste nam ik afscheid. Merkwaardig dat een mens zelfs gevoelens kan gaan koesteren voor een verzameling oud ijzer. Stiekem hoopte ik dat Laguna nog eventjes zou toeteren.