Een Twingo in het water

Het begon met een foto van een Renault Twingo die als een Jezus-auto op het water stond. Raar, dacht je. En: wat een mooi beeld, zo'n zeeblauwe auto in/op een meertje tussen de bomen. Een korte zoektocht op internet leidde naar de website van het kunstenaarsduo Peter Veen en Saskia Boelsums uit Nieuw-Schoonebeek. Daar stond dat de Twingo onderdeel was van de installatie Lekker thuis die deel uitmaakte van het kunstproject Out of Space in natuurgebied Rottige Meente, in Nijetrijne.
Maar, zo waarschuwden Veen en Boelsums in hun begeleidende tekstje, ga vooral niet kijken naar ons kunstwerk: 'Blijf lekker thuis, maak het gezellig. Leer desnoods je buren kennen.' Want omdat we al overal met die ellendige auto's naartoe gaan, wordt het steeds drukker in Nederland, zelfs in natuurgebieden, waarschuwden ze. En daar hadden ze een punt. Maar ja, de buren kenden we al. Dan maar met de trein naar Wolvega, racefiets mee en door de wind naar Nijetrijne ploegen. Het eerste dat opviel, was de enorme drukte op de N351, in het verder lege Friese land. En dat op een frisse, bewolkte zondagmiddag.
Ook de parkeerplaats van Staatsbosbeheer bij Rottige Meente stond vol met auto's. Daar zat je dan op je fiets, met je goede bedoelingen. Vanaf de weg zag je de Twingo alleen in de verte, dus ploeterde je door de modder op je wielrenschoentjes naar de auto op het water. Daar stond-ie dan. Een van de velgen was al een paar centimeter onder het wateroppervlak verdwenen. Zou dat niet gaan roesten? "Kijk, de auto van Jezus", riep een mevrouw die langsliep. Toch maar even bellen met Peter Veen.
Nee, aan Jezus hadden ze niet gedacht. "Bedenk oplossingen voor de toenemende druk op de openbare ruimte", vertelde de kunstenaar. Dat was de opdracht die de organisatie van de kunstroute de deelnemers had mee gegeven. Ontregelen wilden ze met hun beeld. "We kunnen wel blijven zeuren over files, maar als we overal met de auto naartoe blijven gaan wordt het probleem nooit opgelost", vond hij. Daarom had hij zijn auto voor een half jaar op het meertje bij Nijentrijne geparkeerd en dwaalde hij daarna langs het riviertje de Linde lopend terug naar huis.
"Wonderlijk, de andere rol die je als wandelaar hebt, in zo'n landschap", constateerde hij. "Je bent heel zichtbaar en kwetsbaar." De tocht terug legde hij vast op film. En ja, ze hebben nóg een auto. "In Nieuw-Schoonebeek kun je niet zonder", vertelde hij. Jammer, maar je begreep het wel. En je ploegde terug naar de N351, stapte op de racefiets en ging langs drukke wegen ook terug naar huis. Met in je hoofd de tekst, die op het informatiebord bij de Twingo stond: 'Wat zou het een ruimte geven als we allemaal lekker thuis zouden blijven'.

(Deze post staat vandaag als reportage in 'Dagblad van het Noorden'. Op de terugweg naar Zwolle verliet ik gelukkig al snel de drukke N351 voor de prachtige dijkweg naar Ossenzijl, waarna het erg smalle en zeer bruggige fietspad tussen Ossenzijl en Kalenberg volgde en andere verlaten wegen door de Weerribben. Pas in Blokzijl werd het weer druk.)