Vandaar dat beschamende gemiddelde van 30,8 per uur op mijn tellertje, toen ik in Heerenveen op de trein stapte. Weliswaar een bijna-record voor mij, maar na 65 kilometer lang storm in de rug had dat toch minstens 34 moeten zijn. Het landschap tussen Steenwijk en Heerenveen nodigde ook niet uit tot langzamer fietsen, want zo lelijk als daar is het bijna nergens (wel leuk dat er een dorp is dat Witte Paarden heet, vlak onder Wolvega, natuurlijk). Geen excuses dus.
De energie kwam pas weer terug toen ik bij thuiskomst ontdekte dat mijn boek Hardloper Huizenga genomineerd is voor de juryprijs van de Nico Scheepmaker Beker. Ik feliciteer mijzelve van harte! O ja, er is ook een publieksprijs en daarvoor kunt u stemmen.
(Bijgaande foto van een boom in knop (ja, ze zijn er eindelijk) maakte ik even voorbij Giethoorn.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten