Wat te doen als er op je fietsdag een rustige duurtraining gepland staat (zoals op alle fietsdagen trouwens) en de wind waait en alles vermoeiend is? Die hartslag gaat bij tegenstorm natuurlijk meteen in het rood en dat mag dus niet bij een duurtraining. Ik besloot om voor de wind omhoog te rijden, Friesland in, en de trein terug naar Zwolle te nemen. Want ik was moe. Twee avonden achtereen de Matthaus Passion bijwonen is een feest voor oor en geest. Maar als je daarna ook nog stukjes over Bach moet schrijven en tot diep in de nacht achter de computer zit, dan stroomt er lood door de aderen.Vandaar dat beschamende gemiddelde van 30,8 per uur op mijn tellertje, toen ik in Heerenveen op de trein stapte. Weliswaar een bijna-record voor mij, maar na 65 kilometer lang storm in de rug had dat toch minstens 34 moeten zijn. Het landschap tussen Steenwijk en Heerenveen nodigde ook niet uit tot langzamer fietsen, want zo lelijk als daar is het bijna nergens (wel leuk dat er een dorp is dat Witte Paarden heet, vlak onder Wolvega, natuurlijk). Geen excuses dus.
De energie kwam pas weer terug toen ik bij thuiskomst ontdekte dat mijn boek Hardloper Huizenga genomineerd is voor de juryprijs van de Nico Scheepmaker Beker. Ik feliciteer mijzelve van harte! O ja, er is ook een publieksprijs en daarvoor kunt u stemmen.
(Bijgaande foto van een boom in knop (ja, ze zijn er eindelijk) maakte ik even voorbij Giethoorn.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten