Vandaag fietste ik een laatste rondje van 80 kilometer in de stralende zon. Oké, er stond een noordwesterstorm maar op de schitterende kustweg tussen Tossa de Mar en San Feilíu de Guixols had je daar weinig last van. Zestien graden gaf mijn fietscomputer aan toen ik een banaan at in de zon, vanaf honderd meter hoogte uitkijkend over de Middellandse Zee. Zeven auto's kwam ik tegen op die twintig kilometer, waarvan eentje een ploegleiderswagen was van een mij niet bekend Vlaams wielerteam. 's Zomer is de kustweg vergeven van toeristen, vertelde onze Belgische gastheer.
Maar goed, de Tocht der Tochten dus. Vijftien jaar geleden, in 1997, deed ik ook mee. Het was een schitterende schaatsdag door een betoverend landschap dat wit was uitgeslagen door de rijp. Ik heb me in dat jaar meteen ingeschreven als lid en steeds trouw de contributie betaald. Mijn startbewijs heb ik altijd bij me, in mijn portemonnaie. Ik hoop dat volgende week eindelijk zover is. Ik zal er zijn, bij de start, 's ochtends vroeg in Baflo.
De Noorderrondritten. Mooi man.
2 opmerkingen:
Alsof de duivel er mee speelt ... de natuurklassieker gaat niet door! Sterkte!
Helaas en de Oldambtrit ook al niet... Dan maar de Lauwerstocht! En zaterdag de Bannetocht, als jeugdsentiment.
Een reactie posten