Het is wat anders dan het
Drontermeer, dat wel. Maar tegen een ommuurd stadje als Madremanya, met drie grote palmen bij de poort, kan Elburg toch echt niet op. En de klim door de Muntanya dels Angels naar het kerkje (op 485 meter hoogte) waar Dalí ooit trouwde, is een echte: vier kilometer tegen 7,5 procent gemiddeld, met schitterende vergezichten vanaf de flanken en de top (zie foto). De zee, de Pyreneeën, Girona, de bergen van Begur, Roses - zelfs op een lichtbewolkte, maar windstille dag als gisteren kon je ver kijken. Het ijs roept en knaagt, maar de troost is groot als je op de racefiets tochtjes van 100 kilometer kunt maken door middeleeuwse landschappen met dorpjes als Monells, Sant Sadurní de l'Heura, Cruïlles en Sant Pol.
1 opmerking:
Ja ja praat het maar goed. Er is echt niets mooier dan het keiharde zwarte ijs onder je schaatsen te horen knerpen als je met de wind in de rug met lange slagen over het ijs glijdt en aan de horizon de de poorten van Elburg ziet:) Die Spaanse stadjes liggen er in de zomer ook nog wel.
Een reactie posten