Het is zaterdag en warm. Ze willen de Galibier op, maar je hebt geen zin in drukke wegen met motorrijders. Dus sla je in je eentje af, richting La Berarde, een doodlopend dal dat, denk je, geleidelijk stijgt naar 1750 meter. Niks geleidelijk. Na het dorpje Venosc gaat het 10 % omhoog. Kale rotswanden, links een ravijn dat steeds dieper wordt en dreigende luchten. Als het gaat regenen, keer je om. Geen zin in glijpartijen met zulke afgronden in de buurt. Dan dat andere balkon maar, richting Villard Reculas, en je gaat bij Bourg d'Oisans opnieuw omhoog naar Alpe d'Huez, 15 van de 21 bochten. Drukkend warm, loodzwaar en geen tempo. Maar eenmaal boven wacht een prachtig, smal weggetje van Huez naar Villard Reculas, een dorpje met 57 inwoners. En dan de lange afdaling door de zwijgende bossen naar Allemont. Je gaat van 1500 naar 700 meter hoogte en komt in die vijftien kilometer geen enkele tegenligger tegen. Zelfs geen hert. Alleen op de wereld in de Franse Alpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten