Links achterin het dal ligt ie. Als je na het dorp Münstertal rechtdoor gaat, kom je na een prachtige slingerweg boven op Belchen, de op een na hoogste top van het Schwarzwald. Dat is die ronde berg midden op de foto. Maar daar gaat het dus niet om. De afslag richting Stohren, verscholen ergens achter die groene heuvel links, dat is hem: het kleintje Zoncolan. Na vijftig meter zie je een bord, rechts, met zo'n berg in een rode driehoek: '18%' staat erop. En eronder de aanduiding '5 km'. Dat is overdreven. Het smalle weggetje dat zich door een kloof langs een bergbeekje omhoog slingert, is 'slechts' 3,5 kilometer lang echt steil. En geen 18% gemiddeld maar 12% (met pieken tot 20%; dat dan weer wel). Daarmee is de klim net zo zwaar als de Monte Zoncolan. Het is een mooie gedachte: ik kan de Zoncolan beklimmen, want ik ben vrijdag zonder afstappen boven in Stohren aangekomen, waar de weg afvlakt. Harder dan 7 à 8 kilometer per uur ging het niet, maar wat maakt het uit.
Voor wie zijn doelen wat meer bescheiden kiest, is het Schwarzwald ook een mooi testgebied. Neem de Kandel, vanaf Waldkirch: 11 kilometer klimmen tegen iets meer dan 8%. Dat is op 2 km na Alpe d'Huez. Boven wacht onderstaand uitzicht op het Rijndal.
Prachtig fietsgebied, dat Zwarte Woud. In vijf dagen legden we ruim 400 kilometer af en beklommen we prachtige cols met namen als Hochblauen, Schauinsland en Kreuzweg. En je kunt er in het Rijndal ook prachtige glooiende routes fietsen naar de vulkanische heuvels van Tuniberg en de Kaiserstuhl. Het bier is wit, de wijn is goed, de wegen leeg, het leven goedkoop - en dat alles op slechts 600 kilometer van Zwolle. Je zou er bijna kwalijke liederen van gaan zingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten