Misschien had hij gewoon genoeg van dat eeuwige gevlieg. Hij zag een mooie, vers geploegde akker en koos die uit als zijn graf. Fladderend liet hij zich uit de lucht vallen en op de zwarte aarde sloot hij zijn vleugels voorgoed om zijn kleine lichaam. Zelfmoord in sijsjesland.
Of was hij gegrepen door een roofvogel? Een valk die, afgeleid door een muisje dat rennend een verlaten weg overstak, de net gesnapte sijs liet vallen, omdat het water hem in de snavel liep bij het zien van een sappiger hapje. Met gebroken nek stortte het magere sijsje neer op de akker. Zinloos geweld in vogelland.
Maar het kan natuurlijk ook een natuurlijke dood zijn geweest. Het sijsje was geland om eens lekker wat vette wormen te verorberen. Dat had hij de laatste dagen al zo vaak gedaan, nu de boeren weer hard aan het werk waren op het land. Voedsel in overvloed na de koude winter. Het vogeltje schranste dag na dag en opeens begaf zijn hartje het. Een dode sijs op het land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten