Dat was dus iets te veel allemaal. Gisteren, tijdens mijn eerste vlakke ritje over de Veluwe en langs de IJssel, kreeg ik de trappers niet rond. Hondsmoe. Geen kracht. Geen zin. Warm. 't Was niks. En dan was daar nog die bij, die meende me in mijn nek te moeten prikken, bij Wapenveld. Tot overmaat van ramp bleek mijn tellertje ook nog kapot, dus gemiddelde snelheden en andere gegevens van deze vlakke lijdensweg kan ik niet geven. Gelukkig hebben we de vakantiefoto's nog.
1 opmerking:
Job, ik maak me een beetje zorgen (), ben je nog steeds moe?
Een reactie posten