Column DvhN: Hakklakken

'Poker lost wereldproblemen op', stond gisteren in deze krant. Onder meer jeugdcriminaliteit en diplomatieke crises verdwijnen als we allemaal gaan pokeren, lichtte professor Charles Nesson van Harvard University zijn nieuw verworven inzichten toe. Nesson gaat zich, nu hij het licht gezien heeft, toeleggen op pokerlessen.
Allemaal leuk en aardig, maar persoonlijk zie ik meer in hakklakken. Maak een sprongetje in de lucht, klak uw hakken tegen elkaar en u zult zien dat alle zorgen en problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Terwijl poker vooral een zittende aangelegenheid is en ook nog de nodige stress over winst en verlies oplevert (om over geldproblemen nog maar te zwijgen), is bij hakklakken onvoorwaardelijk geluk verzekerd. Allereerst zorgt hakklakken voor gezonde lichaamsbeweging. Vijfhonderd klakjes per dag is in principe al genoeg voor een verlenging van de levensverwachting met minstens drie jaar, maar nog veel beter is het om de ganse dag hakklakkend door het leven te gaan. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat een hakklak met linkse uitzwaai gevolgd dient te worden door een klak met uitzwaai naar de rechterkant. Bij eenzijdige hakklakkerij bestaat namelijk een kleine kans op ontsporing.
Belangrijker is echter dat hakklakken de mensheid behoedt voor vele, zo niet alle misstappen. Er is nog nooit al hakklakkend iemand vermoord of verkracht. Ongezonde gewoontes als te veel eten en roken worden ernstig bemoeilijkt en er is geen enkel voorbeeld bekend van crises die veroorzaakt zijn door hakklakkende regeringsleiders of terroristen. Bovendien worden voetbal en andere sporten al hakklakkend volstrekt zinloze bezigheden, zodat we het vele geld dat in de sportwereld omgaat voor nuttige zaken kunnen aanwenden.

Gouden oude mopper DvhN: Twee pilsjes en een tosti

Voetbalschoenen aantrekken en veters strikken: 65 euro. Potje pissen tijdens de training: 190 euro. Grapje vertellen aan teamgenoot Mario Melchiot: 80 euro. Grapje uitleggen: 65 euro. Rondje inlopen om trainingsveld: 270 euro. Uurtje slapen in de bus op weg naar tegenstander: 5700 euro.
Arjen Robben gaat bij Chelsea 95 euro per minuut verdienen, rekende deze krant vorige week voor. En dan zijn de winstpremies en reclamecontracten nog niet meegerekend. Zaterdag konden we lezen waar hij dat geld aan kan uitgeven. Als het zo ver komt, want volgens mij wordt arme Arjen schreeuwend gek als hij nog eens goed gaat nadenken over zijn salaris.
Ik heb het eens omgerekend. Met deze column ben ik al gauw een uurtje of drie bezig. Dat zou betekenen dat ik met Robbens salaris 17.100 euro voor dit stukje zou krijgen. Per woord zou dat neerkomen op 70 euro. Dat tikt lekker weg, kan ik u verzekeren (zo: weer 560 euro rijker! (en weer 350 erbij!! (en nog eens 280!!!))). Helaas. In werkelijkheid krijg ik voor dit stukje van mijn baas slechts 29 eurocent per woord.
Maar ach, dan is die vorige zin toch al weer goed voor twee pilsjes (en met deze erbij kan ik ook een tosti bestellen). Nu we toch bezig zijn: hopsakee! - alweer een pintje verdiend! En schenk nóg maar een keertje in, oberrrrtje! Ik wens Arjen Robben veel sterkte met zijn nieuwe baan.
En mag deze column volgende keer misschien wat langer zijn?

NIEUW! Gouden oude moppers

Om toch wat vaker te posten op dit log, heb ik een nieuwe rubriek in het leven geroepen. De 'gouden oude mopper'. Deze zal oude columns uit het onvolprezen Dagblad van het Noorden gaan bevatten van mijn hand. Natuurlijk moet er wel een actuele aanleiding zijn, maar die is gelukkig altijd wel te verzinnen. Als eersteling een column uit maart 2004, toen Arjen Robben net getekend had bij Chelsea waar hij een astronomisch bedrag ging verdienen. Zeer actueel natuurlijk, nu de de Wesley's en Roystons van deze wereld opeens ook grootverdieners zijn geworden.

Column DvhN: Geloofsafval in Kampen

Zondagmiddag zat ik samen met mijn vriendin M. heerlijk in het zonnetje op een terras in Kampen. We hadden er net vijftig kilometer op de racefiets opzitten en een uitsmijter glijdt dan lekker naar binnen. "Nou, zo streng in de leer zijn ze hier niet allemaal", merkte ik op. Want het terras zat overvol. En dat in de stad waar een leerling door een school is geweigerd omdat zijn ouders ChristenUnie stemmen in plaats van SGP. Ook bij de buren was volop klandizie: goddeloos wellicht, maar zo op het eerste oog zeer tevreden.
Wilders mag zich dan druk maken om de koran, met de bijbel in de hand kunnen ze er op sommige plekken in Nederland ook nog wat van. Mijn vriendin M. had vorige week als presentator van de lokale radio in de regio Kampen de moeder van de geweigerde leerling in de uitzending. Wat bleek? De combinatie van CU, televisiekijken, een broekendragende moeder en een andere versie van de bijbel dan de Statenvertaling is in de ogen van de zwartgekousde scherpslijpers van het plaatselijke Hoornbeeck College een recept voor geloofsafval.
Maar goed, Kampen herbergt dus nog wat vrijdenkers. Die zagen we niet in Genemuiden, waar we eerder die middag doorheen fietsten. De bevolking spoedde zich daar net ter kerke. Te voet uiteraard; mannen in het zwart, vrouwen en meisjes met hoedjes op en deels in klederdracht. "Het is hier net de jaren vijftig", vond M. die zich wat ongemakkelijk begon te voelen in haar fietskleren. Omdat we de weg naar Kampen niet precies wisten, klampte M. een christenvrouw aan: "Mevrouw, mag ik u wat vragen?" Nou nee dus. De kerkgangers deden alsof we niet bestonden. De christelijke naastenliefde is in Genemuiden des zondags niet van toepassing op passerende fietsers.
"Onze Geert heeft zijn intolerantie en doorgedraaide xenofobie niet van vreemden", merkte ik pissig op. "Amen", zei M. en op goed geluk vluchtten we de polder in.

Column DvhN: He's en ho's

Ben ik er trots op dat ik hetero ben? Nou nee, niet speciaal. Het is zo en niet anders, dat wil zeggen: bi dan wel ho. Een heleboel homo's zijn er blijkbaar wel trots op dat ze van de eigen kunne houden. Anders doe je immers niet mee met die Gay Pride (want pride = trots). Of was het de trots van de homobeweging die zaterdag door de grachten van Amsterdam paradeerde? Ik hoop het niet.
Ik was zaterdag toevallig in Amsterdam. Aan het eind van de middag stond ik met twee he-vrienden op een brug over de Amstel toe te kijken. Wij zagen veel boten met schaars geklede, lekkere wijven (zo zeg je dat als rechtgeaarde he) waar zo op het eerste oog weinig ho-achtigs (dat wil zeggen: lesbo's) aan te ontdekken was. Het leek erop alsof de he's de parade hadden overgenomen. Naast ons op de brug stonden ook opvallend veel he-stelletjes en -families. En maar foto's maken van elkaar, met op de achtergrond de bootjes met schattige, dansende ho- (en dus he-)aapjes. 't Was net Artis maar dan in het wild. Gelukkig schoof er op een gegeven moment een vervaarlijk ogend nichtenstel op de brug voorbij, gehuld in Schotse leren rokken, met tepelpiercings, een aantal klemmen van 't één of 't ander, tattoes op de kale schedels en een in zwart leer gehulde middelvinger.
Het is gewoon carnaval, bedacht ik me, toen we ons richting de ArenA begaven voor Ajax-Arsenal. Eén dag per jaar doen we zuipend, joho-end en dansend net of ze (de ho's dus) erbij horen, zodat we ze daarna weer kunnen negeren. Maar toen later op de avond de bondscoach naast ons op de tribune plaatsnam, dwaalden de gedachten toch weer af naar de Amsterdamse grachten. En wat als zo'n Van Persie nu eens... Dat zou nou écht helpen.
Maar hé, 't is voetbal hè.