Ben ik er trots op dat ik hetero ben? Nou nee, niet speciaal. Het is zo en niet anders, dat wil zeggen: bi dan wel ho. Een heleboel homo's zijn er blijkbaar wel trots op dat ze van de eigen kunne houden. Anders doe je immers niet mee met die Gay Pride (want pride = trots). Of was het de trots van de homobeweging die zaterdag door de grachten van Amsterdam paradeerde? Ik hoop het niet.
Ik was zaterdag toevallig in Amsterdam. Aan het eind van de middag stond ik met twee he-vrienden op een brug over de Amstel toe te kijken. Wij zagen veel boten met schaars geklede, lekkere wijven (zo zeg je dat als rechtgeaarde he) waar zo op het eerste oog weinig ho-achtigs (dat wil zeggen: lesbo's) aan te ontdekken was. Het leek erop alsof de he's de parade hadden overgenomen. Naast ons op de brug stonden ook opvallend veel he-stelletjes en -families. En maar foto's maken van elkaar, met op de achtergrond de bootjes met schattige, dansende ho- (en dus he-)aapjes. 't Was net Artis maar dan in het wild. Gelukkig schoof er op een gegeven moment een vervaarlijk ogend nichtenstel op de brug voorbij, gehuld in Schotse leren rokken, met tepelpiercings, een aantal klemmen van 't één of 't ander, tattoes op de kale schedels en een in zwart leer gehulde middelvinger.
Het is gewoon carnaval, bedacht ik me, toen we ons richting de ArenA begaven voor Ajax-Arsenal. Eén dag per jaar doen we zuipend, joho-end en dansend net of ze (de ho's dus) erbij horen, zodat we ze daarna weer kunnen negeren. Maar toen later op de avond de bondscoach naast ons op de tribune plaatsnam, dwaalden de gedachten toch weer af naar de Amsterdamse grachten. En wat als zo'n Van Persie nu eens... Dat zou nou écht helpen.
Maar hé, 't is voetbal hè.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten