Zondagmiddag zat ik samen met mijn vriendin M. heerlijk in het zonnetje op een terras in Kampen. We hadden er net vijftig kilometer op de racefiets opzitten en een uitsmijter glijdt dan lekker naar binnen. "Nou, zo streng in de leer zijn ze hier niet allemaal", merkte ik op. Want het terras zat overvol. En dat in de stad waar een leerling door een school is geweigerd omdat zijn ouders ChristenUnie stemmen in plaats van SGP. Ook bij de buren was volop klandizie: goddeloos wellicht, maar zo op het eerste oog zeer tevreden.
Wilders mag zich dan druk maken om de koran, met de bijbel in de hand kunnen ze er op sommige plekken in Nederland ook nog wat van. Mijn vriendin M. had vorige week als presentator van de lokale radio in de regio Kampen de moeder van de geweigerde leerling in de uitzending. Wat bleek? De combinatie van CU, televisiekijken, een broekendragende moeder en een andere versie van de bijbel dan de Statenvertaling is in de ogen van de zwartgekousde scherpslijpers van het plaatselijke Hoornbeeck College een recept voor geloofsafval.
Maar goed, Kampen herbergt dus nog wat vrijdenkers. Die zagen we niet in Genemuiden, waar we eerder die middag doorheen fietsten. De bevolking spoedde zich daar net ter kerke. Te voet uiteraard; mannen in het zwart, vrouwen en meisjes met hoedjes op en deels in klederdracht. "Het is hier net de jaren vijftig", vond M. die zich wat ongemakkelijk begon te voelen in haar fietskleren. Omdat we de weg naar Kampen niet precies wisten, klampte M. een christenvrouw aan: "Mevrouw, mag ik u wat vragen?" Nou nee dus. De kerkgangers deden alsof we niet bestonden. De christelijke naastenliefde is in Genemuiden des zondags niet van toepassing op passerende fietsers.
"Onze Geert heeft zijn intolerantie en doorgedraaide xenofobie niet van vreemden", merkte ik pissig op. "Amen", zei M. en op goed geluk vluchtten we de polder in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten