zeilt nu een boer door wuivend graan.
Slechts lucht en wolken zijn gebleven,
de zee is heengegaan.
De vuurtoren staat er nog wel,
hoog boven weg en velden.
Hier luidde men meermaals de bel,
als stormen 't hart beknelden.
Voor moede vissers toevluchtsoord,
terwijl sirenen lonkten.
Nu is de zee nog slechts een woord -
water, in land verdronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten