Verblind door het licht

Verblind door het licht fiets je weg uit Zwolle en je voelt de warmte op je rechterarm, terwijl je rechteroog begint te tranen en je zonnebril nat wordt: verblind door het licht.

Verblind door het licht voel je de euforie opkomen en je voelt het welbehagen in je lichaam, terwijl je hersens langzaam uitgeschakeld worden: verblind door het licht.

Verblind door het licht voel je de gedachten toch weer terugkomen en je voelt het paradijs tussen je vingers wegglippen, terwijl je nadenkt over  de lucht, de herfst en de zon: verblind door het licht.

"Blinded by the light", zingt Bruce, "cut loose like a deuce, another runner in the night" en je weet dat dit niet de juiste tekst of het juiste liedje is voor dit moment, hoe mooi ook.

Verblind door het licht zie je opeens spinrag op het gras en je voelt de warmte op je rug, terwijl twee oude mensen passeren en je een groet uitwisselt op deze uitzinnig heldere middag: verblind door het licht.

"Blinded by the light", zingt Bruce in je hoofd. En je denkt: ja, verblind door het licht.

Van schildpad naar paddenstoel

De overgang was vrij groot: van mountainbiken in schildpaddenreservaat Shete Boca op Curaçao naar mountainbiken in paddenstoelenparadijs Mataram in het Salland. Goed, er waren overeenkomsten: de zon scheen, het licht was scherp en herfstig, zowel op Curaçao als in het Salland was er geen schildpad te zien en de paddenstoelen waren op beide locaties schaars.
Maar de verschillen waren groter: de rode gravelgrond zat vanmiddag alleen nog aan mijn schoenen en vulkanisch gesteente is er niet in De Horte of bij Huis Den Berg en Den Aalshorst. De singletracks in de tropische jungle van de Westpunt, met zijn doornenstruiken, cactussen en honingbosjes vol zoemende kolibries en krijsende parkieten hadden plaatsgemaakt voor modderige, eeuwenoude landwegen, omzoomd door statige beuken en eiken die bevolkt worden door mezen en merels.
Hier geen oceaan als horizon, maar grasland en verkleurende bossen, geen dreigend kijkende warawara's maar bange buizerds, geen stenige heuvels maar zanderige rivierduinen, geen springerige Antilliaanse jeugd als medefietsers maar knoestige, oude mannen - en het was dus 25 graden kouder.

Roadkill #13: Gedroogde leguaan

'Gedroogde leguaan in Shete Boca, Curaçao', november 2012, 5 x 65 cm (huid, hitte, wind en botten)