Giro di Leonardo

Zoals bekend was Leonardo da Vinci de uitvinder van de fiets (ook al beweren kwade tongen dat die tekening een vervalsing is, wat natuurlijk flauwekul is). Daarom is het onbegrijpelijk dat het WK-parkoers morgen niet het geboortehuis van de Eerste Fietser aandoet, maar vlakbij langs San Baronto voert. Goed, in San Baronto woont Govanni Visconti, Andrea Tafi heeft er een winkel, Franco Ballerini vond er de dood en Vincenzo Nibali traint er vaak. Maar zij zijn of waren niet de Eerste Fietser.
Ook de duizenden fietsers hier negeren de grote Leonardo. Niemand neemt even voor Vinci de afslag naar zijn geboortehuis, terwijl dat toch een prachtige weg omhoog is, die door olijfboomgaarden naar het bergdorpje Mezzana voert en verder. Zoals gebruikelijk volgt de massa de brede wegen, terwijl de smalle doorgaans veel interessanter zijn (behalve dan dat gebroken asfalt na Spezzavento waar mijn teller opeens gedurende een veel te lange periode 19 procent aangaf, terwijl midden op de weg tussen het gras paddestoelen opschoten).
De beloning kwam in Bacchereto. Ach, Bacchereto...  

Alpe di Neggia

Als ik Strava moet geloven deed ik dus anderhalf uur over deze helleklim naar de hemel. Terwijl ik volgens mijn eigen klokje toch echt om kwart voor twaalf de weg langs het Lago Maggiore verliet en net voor één uur boven was op Alpe di Neggia. Daar ben ik over de top gefietst (nou ja) en vervolgens omgekeerd om in het restaurant aldaar vredig te kunnen sterven. Ik bleek echter al dood te zijn, dus na een kwartier en een cappuccino ben ik maar weer verder gegaan.
Dus: volgens mij reed ik gemiddeld met 10 km per uur omhoog en daar was ik best tevreden over bij deze klim van 12,5 km tegen 9,5% gemiddeld. Het is een detail, maar toch. De hemel weer niet bereikt overigens.