Alweer het Drontermeer

Ja, het kon nog prima. Het ijs was soms wat bobbelig, soms wat sneeuwig, soms wat strepig, soms wat craquelé, soms wat bellerig, soms wat scheurig, maar op grote stukken ook zwart en glad. En later op de dag zorgde een minieme hoeveelheid smeltwater voor een snelsmerend olielaagje op het keiharde ijs. Het was fantastisch, helemaal alleen op de weidse vlakten van het Drontermeer.
Eigenlijk was die tweeëneenhalf uur heen en weer schaatsen tussen Noordeinde en Elburg vandaag veel mooier dan al die toertochten van de laatste weken bij elkaar. Vooral omdat ik moederziel alleen was. Ik heb het hier al vaker opgemerkt: ik ben een eenzame fietser en dus ook een eenzame schaatser. Ik weet ook niet waarom.